ਸਮਕਾਲੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਤਾਕਤਵਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦਾ ਉਭਾਰ ਇੱਕ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਰੁਝਾਨ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਦੇ ਖੇਤਰ ਤੱਕ ਸੀਮਤ, ਤਾਕਤਵਰ ਲੋਕ ਹੁਣ ਲੋਕਤੰਤਰਾਂ ‘ਤੇ ਵੀ ਹਾਵੀ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਵੱਖ-ਵੱਖ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ – ਮੀਡੀਆ ਰਿਪੋਰਟਿੰਗ ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਮੁਹਿੰਮਾਂ ਤੱਕ – ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਧੇਰੇ ਨਿੱਜੀ ਬਣ ਗਈ ਹੈ, ਚੁਣੇ ਹੋਏ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪਾਰਟੀਆਂ ਜਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੀਆਂ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਗ੍ਰਹਿਣ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਵਾਧੇ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਨਵੇਂ ਵਿਅਕਤੀਵਾਦੀ ਯੁੱਗ ਦੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਨਤੀਜਿਆਂ ਨੂੰ ਘੱਟ ਸਮਝਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਖਾਸ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਇਸ ਸੰਦਰਭ ਵਿਚ ਕਿ ਲੋਕਤੰਤਰ ਲਈ ਇਸਦੇ ਕੀ ਮਾਇਨੇ ਹਨ? ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਸ਼ਾਸਨ ਵਧੇਰੇ ਦਮਨਕਾਰੀ ਬਣ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਉਹਨਾਂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਕਤਵਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦਾ ਵਾਧਾ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਸੋਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਇੱਥੇ ਲੋਕਤੰਤਰ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਰਿਹਾ ਹੈ। ੨੦੧੧ ਦੀ ਬਸੰਤ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਅਰਬ ਸੰਸਾਰ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੇ ਦਮਨਕਾਰੀ ਸ਼ਾਸਨਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਉੱਠਣ ਕਾਰਨ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਖੁਸ਼ ਹੋਏ।ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਬਰਾਕ ਓਬਾਮਾ ਨੇ ਮਈ ੨੦੧੧ ਵਿੱਚ ਟਿਊਨੀਸ਼ੀਆ, ਮਿਸਰ, ਲੀਬੀਆ, ਸੀਰੀਆ ਅਤੇ ਯਮਨ ਦੀਆਂ ਗਲੀਆਂ ਵਿੱਚ “ਮਨੁੱਖੀ ਸਨਮਾਨ ਦੇ ਨਾਹਰੇ” ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਕਿ ਦਮਨ ਅਤੇ ਦਬਾਉਣ ਦੀਆਂ ਰਣਨੀਤੀਆਂ ਹੁਣ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੀਆਂ। ਜੇਕਰ ਲੋਕਤੰਤਰ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਪੈਰ ਜਮਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਜਿਸਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਇਸਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਸੀ, ਤਾਂ ਸੰਭਾਵਨਾਵਾਂ ਬੇਅੰਤ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ।
੨੦੧੧ ਦਾ ਸਾਲ ਖਤਮ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ, ਸੰਕੇਤਕ ਸਰਦੀਆਂ ਵੱਲ ਵਾਪਸ ਆਉਣ ਮੁੜਨ ਦੇ ਸੰਕੇਤ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਦਿਖਣ ਲੱਗ ਗਏ ਸਨ। ਅੱਜ, ਟਿਊਨੀਸ਼ੀਆ ਦੇ ਅਪਵਾਦ ਦੇ ਨਾਲ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ ਨੂੰ ਆਸ਼ਾ ਦੀ ਨਿਗ੍ਹਾ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਤਰੀਕਿਆਂ ਵੱਲ ਪਰਤੇ ਹਨ।ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਲਹਿਰ ਦੀ ਉਮੀਦ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ, ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਸ਼ਾਸਨ ਵਧੇਰੇ ਦਮਨਕਾਰੀ ਬਣ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਸੰਸਾਰ ਤੁਰਕੀ, ਫਿਲੀਪੀਨਜ਼, ਵੈਨੇਜ਼ੁਏਲਾ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ ਵਰਗੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਕਤਵਰ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦਾ ਉਭਾਰ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਇਹ ਸੋਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਲੋਕਤੰਤਰ ਜੋਰ ਫੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਹੈ।ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਰੁਝਾਨ ਹੋਰ ਵਿਗੜਨ ਦੇ ਡਰ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ੨੦੧੧ ਦੀ ਬਸੰਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੋਈ ਸੀ।
ਫਰੀਡਮ ਹਾਊਸ, ਇੱਕ ਅਮਰੀਕਾ-ਅਧਾਰਤ ਗੈਰ-ਸਰਕਾਰੀ ਸੰਸਥਾ ਜੋ ਲੋਕਤੰਤਰ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਬਾਰੇ ਖੋਜ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਨੇ ਰਿਪੋਰਟ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ੨੦੧੬ ਵਿੱਚ, ਲਗਾਤਾਰ ੧੧ਵੇਂ ਸਾਲ, ਹੋਰ ਜਿਆਦਾ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਤਜਰਬੇਕਾਰ ਲਾਭਾਂ ਨਾਲੋਂ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਨਾਗਰਿਕ ਸੁਤੰਤਰਤਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਗਿਰਾਵਟ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਸੰਗਠਨ ਦੀ ਸਲਾਨਾ ਫ੍ਰੀਡਮ ਇਨ ਦਿ ਵਰਲਡ ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਰਾਜਾਂ ਵਿੱਚ ਲੋਕਵਾਦੀ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਤਾਕਤਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਲਾਭਾਂ ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਹਮਲਿਆ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਸਾਰੇ ਪੜ੍ਹਾਅ ਇੱਕ ਵਧ ਰਹੇ ਖ਼ਤਰੇ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਪਿਛਲੀ ਤਿਮਾਹੀ-ਸਦੀ ਦੀ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਵਿਵਸਥਾ – ਜਮਹੂਰੀਅਤ, ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਅਤੇ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਵਿੱਚ ਜੜ੍ਹੀ ਹੋਈ – ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਦੁਨੀਆਂ ਨੂੰ ਰਾਹ ਦੇਵੇਗੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਵਿਅਕਤੀਵਾਦੀ ਆਗੂ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿਸ਼ਵ ਸ਼ਾਂਤੀ, ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਦੇ ਸਾਂਝੇ ਲਾਭਾਂ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਆਪਣੇ ਸੌੜੇ ਹਿੱਤਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣਗੇ।
ਤੁਰਕੀ, ਵੈਨੇਜ਼ੁਏਲਾ ਅਤੇ ਹੰਗਰੀ, ਭਾਰਤ, ਪੋਲੈਂਡ ਦਾ ਨਾਮ ਫ੍ਰੀਡਮ ਹਾਊਸ ਰੈਂਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਤਿੱਖੀ ਗਿਰਾਵਟ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਰਹੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਹਨ, ਅਤੇ ਹਾਲੀਆ ਘਟਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਪਤਾ ਚੱਲਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚ ਗਿਰਾਵਟ ਜਾਰੀ ਹੈ। ਦੁਨੀਆ ਕਦੇ ਵੀ ਤਾਕਤਵਰਾਂ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਰਹੀ ਹੈ, ਪਰ ਅਜਿਹੇ ਸੰਕੇਤ ਹਨ ਕਿ ਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਖਤਮ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਹਨ। ਯਸਕਾ ਮੋਨਕ, ਹਾਰਵਰਡ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤਕ ਸਿਧਾਂਤ ਦੇ ਲੈਕਚਰਾਰ, ਨੇ ਵਿਸ਼ਵ ਮੁੱਲ ਸਰਵੇਖਣਾਂ ਦੇ ਦਹਾਕਿਆਂ ਦੇ ਅੰਕੜਿਆਂ ਦਾ ਅਧਿਐਨ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਜੋ ਵਿਸ਼ਵਾਸਾਂ ਅਤੇ ਕਦਰਾਂ ਕੀਮਤਾਂ ਨੂੰ ਮਾਪਣ ਲਈ ੧੯੮੧ ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ ਇੱਕ ਪਹਿਲਕਦਮੀ ਸੀ। ਜਰਨਲ ਆਫ਼ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ ਵਿੱਚ ੨੦੧੫ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਇੱਕ ਪੇਪਰ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਅਤੇ ਰੌਬਰਟੋ ਸਟੀਫਨ ਫੋਆ ਨੇ ਲਿਖਿਆ ਕਿ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਯੂਰਪ ਵਿੱਚ ਲੋਕ “ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਲੋਕਤੰਤਰ ਦੇ ਮੁੱਲ ਬਾਰੇ ਵਧੇਰੇ ਸਨਕੀ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਘੱਟ ਉਮੀਦ ਕਰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਜੋ ਵੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਜਨਤਕ ਨੀਤੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭਾਵਤ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਵਿਕਲਪਾਂ ਲਈ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਨ ਲਈ ਵਧੇਰੇ ਤਿਆਰ ਹਨ।
ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਦਾ ਅਨੁਪਾਤ ਜੋ ਸੋਚਦੇ ਹਨ ਕਿ “ਰਾਜ ਕਰਨ ਲਈ ਫੌਜ” ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਚੀਜ਼ ਜਾਂ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਗੱਲ ਹੋਵੇਗੀ, ੧੯੯੫ ਵਿੱਚ ੧੬ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੇ ਅੱਜ ਛੇ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਵਾਧਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਦੇਖਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਜੋ “ਇੱਕ ਮਜ਼ਬੂਤ ਨੇਤਾ ਜਿਸ ਨੂੰ ਸੰਸਦ ਅਤੇ ਚੋਣਾਂ ਨਾਲ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ” ਦਾ ਪੱਖ ਪੂਰਦੇ ਹਨ।ਇਹ ਰੁਝਾਨ ੧੯੮੦ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਚਾਰਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਰੁਝਾਨ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਘੱਟ ਪੜ੍ਹੇ-ਲਿਖੇ ਵਰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹੇ-ਲਿਖੇ ਵਰਗ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੈ। ਪਹਿਲੀਆਂ ਪੀੜ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਗੱਲ ਦੀ ਅਸਲ ਸਮਝ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਨਾ ਰਹਿਣ ਦਾ ਕੀ ਅਰਥ ਹੈ, ” ਮੌਨਕ ਨੇ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ। “ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਫਾਸੀਵਾਦ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ ਲੜੀ ਹੈ ਜਾਂ ਫਾਸੀਵਾਦ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ ਹੈ ਜਾਂ ਉਹ ਉਸ ਸਮੇਂ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰਹੇ ਹਨ ਜਦੋਂ ਸੰਸਾਰ ਵਿੱਚ ਕਮਿਊਨਿਜ਼ਮ ਇੱਕ ਅਸਲੀ ਤਾਕਤ ਸੀ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਲੋਕਤੰਤਰ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਹ ਇਹਨਾਂ ਹੋਰ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੇ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਇਸਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਉਹ ਮੰਨਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇਹ ਹੋਰ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਮਾੜੀਆਂ ਹਨ। ਨੌਜਵਾਨਾਂ ਕੋਲ ਜਮਹੂਰੀਅਤ ਦੇ ਵਿਕਲਪਾਂ ਦਾ ਉਹੀ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਹੈ। “ਉਹ ਮੌਜੂਦਾ ਹਕੀਕਤ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਹ ਚੀਜ਼ਾਂ ਮਿਲਦੀਆਂ ਹਨ ਜਿਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਉਹਨਾਂ ਵਿਚ ਨਾਰਾਜ਼ ਹੋਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਜੀਵਨ ਪੱਧਰ ਦੀ ਖੜੋਤ ਅਤੇ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ਾਂ। ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ, ‘ਕਿਉਂ ਨਾ ਕੁਝ ਨਵਾਂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ? ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਮਾੜੀਆਂ ਹੋ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ?’
ਯਸਕਾ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ ਗਈ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬ “ਦਿ ਪੀਪਲ ਵਰਸਸ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ” ਵਿੱਚ ਉਹ ਤਿੰਨ ਕਾਰਕਾਂ ਦੀ ਪਛਾਣ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਲੋਕਤੰਤਰ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ ਆਮ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਲਈ ਜੀਵਨ ਪੱਧਰ ੧੯੮੫ ਤੋਂ ਸਥਿਰ ਹਨ। ਉਸੇ ਸਮੇਂ, ਯੂਰਪ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਘੱਟ ਹੱਦ ਤੱਕ ਉੱਤਰੀ ਅਮਰੀਕਾ, “ਇੱਕ-ਜਾਤੀ ਅਤੇ ਇੱਕ-ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁ-ਨਸਲੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵੱਲ ਇੱਕ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਤਬਦੀਲੀ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਆਬਾਦੀ ਦਾ ਇਕ ਹਿੱਸਾ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਪਰ ਇੱਕ ਹੋਰ ਹਿੱਸਾ ਇਸ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।” ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਦੇ ਉਭਾਰ ਨੇ ਉਸ ਤਕਨੀਕੀ ਲਾਭ ਨੂੰ ਘਟਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜੋ ਰਾਜਨੀਤਿਕ, ਵਿੱਤੀ ਅਤੇ ਅਕਾਦਮਿਕ ਕੁਲੀਨ ਵਰਗਾਂ ਨੂੰ ਬਾਕੀ ਆਬਾਦੀ ਨਾਲੋਂ ਹੈ। ਬ੍ਰਾਇਨ ਕਲਾਸ ਲੰਡਨ ਸਕੂਲ ਆਫ਼ ਇਕਨਾਮਿਕਸ ਵਿੱਚ ਰਾਜਨੀਤੀ ਪੜ੍ਹਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਦ ਡੈਸਪੋਟਜ਼ ਐਕਮਪਲਿਸ: ਹਾਉ ਦ ਵੈਸਟ ਇਜ਼ ਏਡਿੰਗ ਐਂਡ ਅਬੇਟਿੰਗ ਦ ਡਿਕਲਾਈਨ ਆਫ਼ ਡੈਮੋਕਰੇਸੀ ਦਾ ਲੇਖਕ ਹੈ। ਉਸਨੇ ਇੱਕ ਇੰਟਰਵਿਊ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਕਿ ਪੱਛਮੀ ਉਦਾਰਵਾਦੀ ਜਮਹੂਰੀਅਤ ਦੁਆਰਾ ਦੂਰ ਸਥਿਤ ਅਬਾਦੀ ਨੂੰ ਆਰਥਿਕ ਨਤੀਜੇ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹਿਣ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੀ “ਚਮਕ ਉਤਰ ਗਈ ਹੈ”। ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਡੋਨਾਲਡ ਟਰੰਪ ਦੇ ਅਧੀਨ, ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਨੇ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰਾਂ, ਪ੍ਰੈਸ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਅਤੇ ਨਿਰਪੱਖ ਚੋਣਾਂ ‘ਤੇ ਦੂਜੇ ਦੇਸ਼ਾਂ ‘ਤੇ ਦਬਾਅ ਪਾਉਣ ਦੀ ਆਪਣੀ ਰਵਾਇਤੀ ਭੂਮਿਕਾ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਤਾਕਤਵਰ ਦੇ ਉਭਾਰ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਚਿੰਤਾਜਨਕ ਤੱਤ ਉਹ ਸੰਦੇਸ਼ ਹੈ ਜੋ ਉਹ ਭੇਜਦਾ ਹੈ। ਸ਼ੀਤ ਯੁੱਧ ਦੇ ਜੇਤੂਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇਣ ਵਾਲੀਆਂ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਹੁਣ ਇੱਕ ਪੀੜ੍ਹੀ ਪਹਿਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਆਕਰਸ਼ਕ ਦਿਖਾਈ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਯੂਐਸ ਜਾਂ ਯੂਰਪੀਅਨ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਦੀ ਨਕਲ ਕਿਉਂ ਕਰੀਏ, ਸਾਰੀਆਂ ਜਾਂਚਾਂ ਅਤੇ ਸੰਤੁਲਨਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਜੋ ਕਿ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਦ੍ਰਿੜ ਨੇਤਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਰੋਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਦ੍ਰਿੜ ਨੇਤਾ ਵਧੇਰੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਾਣ ਲਈ ਇੱਕ ਭਰੋਸੇਯੋਗ ਸ਼ਾਰਟਕੱਟ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ, ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਖ਼ਤਰਾ ਅਜੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਤਾਕਤਵਰ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਸ਼ੀ ਜਿਨਪਿੰਗ , ਬੋਰਿਸ ਜੌਨਸਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਿੰਸ ਮੁਹੰਮਦ ਬਿਨ ਸਲਮਾਨ ਵਿੱਚ ਕੀ ਸਮਾਨਤਾ ਹੈ ਗਿਡੀਅਨ ਰਚਮੈਨ, ਫਾਈਨਾਂਸ਼ੀਅਲ ਟਾਈਮਜ਼ ਲਈ ਇੱਕ ਕਾਲਮਨਵੀਸ ਜੋ ਪਹਿਲਾਂ ਦ ਇਕਨਾਮਿਸਟ ਲਈ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਸੀ, ਤਿੰਨੋਂ ਆਦਮੀਆਂ ਨੂੰ “ਦ ਏਜ ਆਫ਼ ਦ ਸਟ੍ਰੋਂਗਮੈਨ” ਦੇ ਆਗਮਨ ਦੇ ਸਬੂਤ ਵਜੋਂ ਦੇਖਦਾ ਹੈ।ਉਹ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੇ ਮੁਲਕਾਂ ਦੀ ਭਲਾਈ ਲਈ, ਸਗੋਂ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵ ਵਿਵਸਥਾ ਲਈ ਵੀ ਖ਼ਤਰਾ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਉਦਾਰਵਾਦੀ, ਵਿਸ਼ਵ-ਵਿਆਪੀ ਲਗਾਤਾਰ ਖਤਰੇ ਵਿਚ ਹਨ। ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਪੱਧਰਾਂ ’ਤੇ, ਤਾਕਤਵਰ ਨੇਤਾ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦ ਨੂੰ ਭੜਕਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਅਤੇ ਰਾਜਨੀਤੀ ਦੀ ਨਿੱਜੀ ਸ਼ੈਲੀ ਪੈਦਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਆਮ ਆਦਮੀ ਲਈ ਬੋਲਣ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਗਿਡੀਅਨ ਰਚਮੈਨ ਨੇ ਦ੍ਰਿੜਤਾ ਨਾਲ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਤਾਕਤਵਰ ਸ਼ੈਲੀ ਇੱਕ ਨਿਰੰਤਰਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਇਸਦੇ ਵਿਆਖਿਆਕਾਰਾਂ ਦੇ ਸਬੰਧਾਂ ਨੂੰ ਉਸ ਖਾਸ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀ ਦੁਆਰਾ ਵਧਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਰੇਕ ਕੰਮ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਨੁਕਸਾਨ ਸਿਰਫ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ‘ਤੇ ਉਹ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਾਂ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਪ੍ਰਣਾਲੀਆਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਉਹ ਵਿਗਾੜਦੇ ਹਨ। ਤਾਕਤਵਰ ਲੋਕ ਗਲੋਬਲ ਸੰਸਥਾਵਾਂ, ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਨਿਯਮਾਂ ਅਤੇ ਬਹੁਪੱਖੀ ਸਹਿਯੋਗ ਨੂੰ ਵੀ ਦੂਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਮੁਕਤ ਵਪਾਰ ਪ੍ਰਤੀ ਸ਼ੱਕੀ ਹਨ। ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲੋਕ ਜਲਵਾਯੂ ਪਰਿਵਰਤਨ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਅਸੁਵਿਧਾ ਸਹਿਣ ਲਈ ਝੁਕਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਵਿਦੇਸ਼ ਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਸਾਹਸਵਾਦ ਅਤੇ ਹਮਲਾਵਰਤਾ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਹਨ – ਪੁਤਿਨ ਦੇ ਯੂਕਰੇਨ ਉੱਤੇ ਕਾਤਲਾਨਾ ਹਮਲੇ ਇਸ ਦੇ ਗਵਾਹ ਹਨ। ਗਿਡੀਅਨ ਰਚਮੈਨ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਨੁਕਤਾ ਤਾਕਤਵਰਾਂ ਨਾਲ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਪੱਛਮੀ ਸਿਆਸਤਦਾਨਾਂ ਅਤੇ ਟਿੱਪਣੀਕਾਰਾਂ ਦੀ ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਇੱਛਾਪੂਰਣ ਸੋਚ ਵਿਅਕਤ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਪੁਤਿਨ ਨੇ ਬੋਰਿਸ ਯੇਲਤਸਿਨ ਦੀ ਥਾਂ ਲਈ, ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ਲਾਘਾ ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਵਜੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਜੋ ਰੂਸ ਦੇ ਲੋਕਤੰਤਰ ਨੂੰ ਸਥਿਰ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।ਏਰਦੋਗਨ ਦਾ ਵੀ ਆਸ਼ਾਵਾਦ ਨਾਲ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਇੱਕ ਅਜਿਹੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜੋ ਇਸਲਾਮ ਅਤੇ ਜਮਹੂਰੀਅਤ ਵਿੱਚ ਸੁਲ੍ਹਾ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਬੀ ਇਥੋਪੀਆ ਵਿਚ ਨਸਲੀ ਵੰਡ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ; ਮੁਹੰਮਦ ਬਿਨ ਸਲਮਾਨ ਸਾਊਦੀ ਰਾਜਸ਼ਾਹੀ ਨੂੰ ੨੧ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਖਿੱਚਣ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਆਦਿ। ਤਾਕਤਵਰਾਂ ਦੇ ਉਭਾਰ ਲਈ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀਆਂ ਅਸਲੀ ਲੋਕਤੰਤਰਾਂ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਠਹਿਰਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ, ਪਰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਮਰੱਥ ਵੀ ਸਾਬਿਤ ਨਹੀਂ ਹੋਏ।
