ਇੱਕ ਗਿਣਤੀ ਅਨੁਸਾਰ, ੫ ਨਵੰਬਰ, ੨੦੨੪ ਨੂੰ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ੪੭ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਜੋਂ ਚੋਣ ਅਤੇ ੨੦ ਜਨਵਰੀ, ੨੦੨੫ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਹੁੰ ਚੁੱਕਣ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ, ਡੋਨਾਲਡ ਟਰੰਪ ਬਾਰੇ ੮੧,੦੪੭ ਸੰਪਾਦਕੀ ਅਤੇ ਕਾਲਮ ਅਤੇ ਕੁੱਲ ੩੦,੧੧੧,੯੫੨ ਸ਼ਬਦ ਲਿਖੇ ਗਏ ਸਨ।ਬਰਲਿਨ ਦੀਵਾਰ ਦੇ ਢਹਿਣ ਅਤੇ ਸੋਵੀਅਤ ਯੂਨੀਅਨ ਦੇ ਟੁੱਟਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ (ਅਵਿਵਸਥਾ) ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਣ ਲਈ ਸੈਨੇਟਰ ਡੈਨੀਅਲ ਮੋਇਨੀਹਾਨ ਦੇ ਭੜਕਾਊ ਵਾਕੰਸ਼ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦਿਆਂ ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਗੱਲ ‘ਤੇ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਸਮੂਹ ਸੀ ਕਿ ਟਰੰਪ ਦੀ ਵ੍ਹਾਈਟ ਹਾਊਸ ਵਾਪਸੀ ਦਾ ਅਰਥ ਸਿਰਫ਼ ਹੰਗਾਮਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਸਹੁੰ ਚੁੱਕਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ੪੭ਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੇ ਦੁਨੀਆ ਨੂੰ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਬਾਰੇ ਕੀ? ਸਾਡੇ ਸਿਆਣੇ ਆਦਮੀਆਂ ਅਤੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਰਣਨੀਤਕ ਮਾਹਿਰਾਂ ਨੇ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨਾਲ ਸਲਾਹ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚੋਂ ਲੰਘਣ ਵਿੱਚ ਲਈ ਵਿਸ਼ਵਗੁਰੂ ਦਾ ਆਸ਼ੀਰਵਾਦ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਸਾਡੇ ਵਿਲੱਖਣ ਫਾਇਦੇ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰਦੇ ਹਨ । ਸ਼ਾਇਦ ਹਨੇਰੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸੀਟੀ ਵਜਾਉਣ ਵਾਂਗ, ਰਾਗ ਦਰਬਾਰੀ ਦੇ ਮੋਟੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਵੇ।
ਇਹ ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ ਸਿੱਖਿਆਦਾਇਕ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਟਰੰਪ ਹਿੱਤਾਂ ਅਤੇ ਤਾਕਤਾਂ ਦੇ ਗੱਠਜੋੜ ਦੀ ਨੁਮਾਇੰਦਗੀ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਗੱਠਜੋੜ ਦੇ ਤੱਤ ਉੱਚਾ ਹੱਥ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਦੇ ਰਹਿਣਗੇ। ਅਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦਾ ਉਦਘਾਟਨੀ ਭਾਸ਼ਣ ਖੁਦ ਉਸਦੇ ਤੰਬੂ ਵਿੱਚ ਦੋ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀਆਂ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਜੋੜ-ਤੋੜ ਸੀ। ਇੱਕ ਭਾਸ਼ਣ-ਲੇਖਕ ਨੇ ਛੋਟੀ-ਮੋਟੀ ਅਤੇ ਬਦਲਾਖੋਰੀ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਅੰਦਰੂਨੀ ਕਮੀਆਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕੀਤਾ; ਅਤੇ, ਇੱਕ ਹੋਰ ਭਾਸ਼ਣ-ਲੇਖਕ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਯਾਤਰਾ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਵਜੋਂ ਉੱਚਾ ਚੁੱਕਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਨਵੇਂ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਇੱਕ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨਿਰਮਾਤਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਏਕਤਾ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਐਲਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕੀਤਾ।
ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਟਰੰਪ ਨੇ ਘਰ ਦੇ ਸਿਖਰ ਤੋਂ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਰਵਾਇਤੀ ਸ਼ਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਟੋਕੋਲ ਬਾਰੇ ਜਿਆਦਾ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ; ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਵਿਚਾਰਾਂ ਅਤੇ ਸੰਸਥਾਵਾਂ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਨਾ ਹੀ ਉਹ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਵਿਆਖਿਆਵਾਂ ਅਤੇ ਵਿਵਹਾਰ ਦੇ ਪੈਟਰਨਾਂ ਨਾਲ ਮੋਹਿਤ ਹੈ।
ਫਿਰ ਵੀ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹੋਰ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਵਾਂਗ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਵਿਰੋਧੀ ਸਲਾਹਕਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਪਣੇ ਹੰਕਾਰ ਅਤੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਪਾਵੇਗਾ। ਕੁਲੀਨ ਵਰਗ ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਫੁੱਟ ਪੈਣਗੇ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਚੋਰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਕਰਦੇ ਹਨ; ੬ ਜਨਵਰੀ ਦੇ ਕੱਟੜਪੰਥੀ ਲਗਾਤਾਰ ਘੇਰੇ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾ ਰਹੇ ਹੋਣਗੇ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਸਦੀ ਆਪਣੀ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਦੀ ਸਥਾਈ ਅਸਥਿਰਤਾ ਨੂੰ ਜੋੜਦੇ ਹੋਏ, ਅਗਲੇ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਵਿੱਚ ਵ੍ਹਾਈਟ ਹਾਊਸ ਮਹਾਂਦੀਪਾਂ ਵਿੱਚ ਉਲਝਣ, ਸਮਝੌਤਿਆਂ ਅਤੇ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾਵਾਂ ਦਾ ਸਥਾਨ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਇੱਕ ਗੱਲ ਤਾਂ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣਾ ਵਾਜਬ ਹੈ: ਟਰੰਪ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਸਾਡੀਆਂ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲਤਾਵਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਬੇਰਹਿਮੀ ਨਾਲ ਅਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਹੋਵੇਗੀ। ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਿ ਟਰੰਪ ਵ੍ਹਾਈਟ ਹਾਊਸ ਸਾਡੇ ਵਧ ਰਹੇ ਲੋਕਤੰਤਰੀ ਘਾਣ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਸੰਸਥਾਗਤ ਜੀਵਨਸ਼ਕਤੀ ਨੂੰ ਦੀ ਅਧੀਨਗੀ ਪ੍ਰਤੀ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਉਦਾਸੀਨ ਹੋਵੇਗਾ। ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ, ਅਮਰੀਕੀ ਹੁਣ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਦੇ ਸਵੈ-ਫੁੱਫੜ ਨੂੰ ਜਿਆਦਾ ਘਾਹ ਨਹੀਂ ਪਾਉਣਗੇ।ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦੇਣ ਦੇ ਆਦੀ ਹੋ ਗਏ ਹਾਂ; ਅੰਕੜੇ ਉਲਝਾਉਣ, ਤੱਥਾਂ ਦਾ ਨਿਰਮਾਣ ਕਰਨਾ, ਇਤਿਹਾਸ ਸਿਰਜਣ; ਸਾਡੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਅਤੇ ਸਭ ਤੋਂ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਅਰਥਸ਼ਾਸਤਰੀ ਅਤੇ ਟੈਕਨੋਕਰੇਟ ਵਰਤਮਾਨ ਨੂੰ ਚਮਕਦਾਰ ਰੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਰੰਗਣ ਲਈ ਆਪਣੀ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਅਤੇ ਨਾਮ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਸੰਤੁਸ਼ਟ ਹਨ। ਮੀਡੀਆ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰੋਨੀ ਈਕੋਸਿਸਟਮ ਨੇ ਵੀ ਸੱਤਾਧਾਰੀ ਸਮੂਹ ਦੇ ਝੂਠੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਨੂੰ ਕਾਇਮ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਆਰਥਿਕ ਹਿੱਸੇਦਾਰੀ ਹਾਸਲ ਕਰ ਲਈ ਹੈ।
ਪਰ ਬਾਹਰੀ ਦੁਨੀਆ ਸਾਡੇ ਦਿਖਾਵੇ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਠੰਢੀ ਅੱਖ ਨਾਲ ਹੀ ਦੇਖ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਚੀਨੀਆਂ ਨੇ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਗਲਵਾਨ ਘਾਟੀ ਵਿੱਚ ਸਾਡੀ ਛਾਤੀ ਪਿੱਟਣ ਵਿੱਚ ਵਿਘਨ ਪਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ; ਅਤੇ, ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸਲਾਹਕਾਰ ਵੱਲੋਂ ਇੱਕ ਰਚਨਾਤਮਕ ਸਮਝ ਅਤੇ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਸੈਨਾਵਾਂ ਦੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਦੀ ਪੀਪਲਜ਼ ਲਿਬਰੇਸ਼ਨ ਆਰਮੀ ਨਾਲ ਲੜਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਾ ਹੋਣ ਕਰਕੇ ਸਾਡੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਨੂੰ ੧੯੬੨ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਵੱਡੇ ਟਕਰਾਅ ਅਤੇ ਵੱਡੇ ਅਪਮਾਨ ਵਿੱਚ ਫਸਣ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਸਾਡੇ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਵਿਦੇਸ਼ ਸੇਵਾ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਇਸ ਦਿਖਾਵੇ ਨੂੰ ਜਾਰੀ ਰੱਖਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਹੀ ਨਿਪੁੰਨ ਕੂਟਨੀਤਕ ਯਤਨ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕਿ ਚੀਨੀਆਂ ਨੇ ਸਾਨੂੰ ਮੂੰਹ ‘ਤੇ ਕੁਝ ਕਿਹਾ। ਟਰੰਪ ਵ੍ਹਾਈਟ ਹਾਊਸ ਦੇ ਮੋਦੀ ਦੇ ਭਾਰਤ ਨਾਲ ਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਇਹੀ ਠੰਡੀ ਅਤੇ ਗੈਰ-ਭਾਵਨਾਤਮਕ ਪਹੁੰਚ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਬਿਲਕੁਲ ਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕੁਲੀਨ ਵਰਗ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਨੂੰ ਬਾਈਪਾਸ ਕਰਨ ਅਤੇ ਸਾਡੇ ਜਨਤਕ ਹਿੱਤਾਂ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਕਰਨ ਲਈ ਟਰੰਪ ਦੇ ਕੁਲੀਨ ਵਰਗ ਨਾਲ ਮਿਲੀਭੁਗਤ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਵੀ ਉਨਾ ਹੀ ਕਲਪਨਾਯੋਗ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੀ ਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ ਪੀਟ ਹੇਗਸੇਥ ਦੇ ਪੈਂਟਾਗਨ ਨਾਲ ਲੈਣ-ਦੇਣ ਦੇ ਉਲਝਣਾਂ ਵਿੱਚ ਪੈ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਈਸਾਈ ਸੱਜੇ-ਪੱਖੀ ਭਾਰਤ ਵਿਰੁੱਧ ਅਮਰੀਕੀ ਅਧਿਕਾਰੀਵਾਦ ਨੂੰ ਵਧਾ ਸਕਦੇ ਹਨ ਜੇਕਰ ਮੋਹਨ ਭਾਗਵਤ ਮਿਸ਼ਨਰੀਆਂ ਵਿਰੁੱਧ ਆਪਣੀ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਨੂੰ ਵਧਾ-ਚੜ੍ਹਾ ਕੇ ਪੇਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ।
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਅਕਸ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੇ ਹੁਣ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨਾਲ ਫੋਟੋ-ਅੋਪਸ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਜਾਇਜ਼ਤਾ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਸਵੀਕ੍ਰਿਤੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ। ਟਰੰਪ ਦੇ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਵਿੱਚ ਚੰਗੇ ਦਿਨ ਵੀ ਆਉਣਗੇ ਅਤੇ ਮਾੜੇ ਦਿਨ ਵੀ ਆਉਣਗੇ। ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ‘ਤੇ ਇਹ ਫਰਜ਼ ਪਾ ਲਿਆ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਬੁਰਾ ਕਹੀਏ ਮੋਦੀ ਨੂੰ ਨੀਵਾਂ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਜਾਲ ਹੈ ਜੋ ਅਸੀਂ ਆਪਣੇ ਲਈ ਵਿਛਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਪਰ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਨਵੇਂ ਸ਼ਾਸਕ ਅਜਿਹੇ ਗੁੱਸੇ ਨੂੰ “ਉਭਰ ਰਹੇ ਭਾਰਤ” ਦੀ ਤਾਕਤ ਦੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਕਮਜ਼ੋਰੀ ਅਤੇ ਅਪਰਿਪਕਤਾ ਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ ਵਜੋਂ ਦੇਖਦੇ ਹਨ।
ਨਰਿੰਦਰ ਮੋਦੀ ਦਾ ਭਾਰਤ ਇੱਕ ਅਜੀਬ ਸੁਭਾਅ ਵਾਲੇ ਅਮਰੀਕੀ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਨਾਲ ਸਿੱਝਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਾਡਾ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਵਰਗ – ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੋਹਨ ਭਾਗਵਤ, ਅਮਿਤ ਸ਼ਾਹ, ਯੋਗੀ ਆਦਿੱਤਿਆਨਾਥ, ਮਨੋਹਰ ਲਾਲ ਖੱਟਰ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ – ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਤਿਆਰ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਰੱਖਦਾ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਤੇਂਦੂਏ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਥਾਨ ਬਦਲ ਲਏ ਹਨ। ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦੀ ਭੀੜ, ਜਿਸਦੀ ਅਗਵਾਈ ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਅਮਰੀਕਾ ਦੁਆਰਾ ਭੜਕਾਏ ਗਏ ਵਿਸ਼ਵਵਿਆਪੀ ਉਥਲ-ਪੁਥਲ ਪ੍ਰਤੀ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰਸ਼ੀਲ ਅਤੇ ਮਾਪੇ ਗਿਆ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਜਵਾਬ ਦੇਣ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਮਦਦ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ।
ਭਾਰਤੀ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀਆਂ ਅਤੇ ਥਿੰਕ ਟੈਕਾਂ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸਵੈਮ ਸੇਵਕ ਸੰਘ ਦੇ ਕੈਂਪ-ਪੈਰੋਕਾਰਾਂ ਵਜੋਂ ਪਾਰਕਿੰਗ ਸਥਾਨ ਹੀ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਅਤੇ, ਭਾਰਤੀ ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਖੁਦ ਘਬਰਾਹਟ ਵਿੱਚ ਹੋਣਗੇ ਅਤੇ ਟਰੰਪ ਕੈਂਪ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼ ਭਗਤੀ ਦੇ ਜੋਸ਼ ਦੇ ਨਵੇਂ ਹੇਰਾਫੇਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਮੋਦੀ ਸ਼ਾਸਨ ਲਈ ਸਮਰਥਨ ਦੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਹਰੀ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਨਹੀਂ ਲੈਣਗੇ। ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਸਾਨੂੰ ਵਾਸ਼ਿੰਗਟਨ ਤੋਂ ਮੰਗਾਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੀ ਸਮੂਹਿਕ ਕਲਪਨਾ ਅਤੇ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਉਦੇਸ਼ ਦੀ ਸਪੱਸ਼ਟਤਾ ਨੂੰ ਵਰਤਣਾ ਪਵੇਗਾ। ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ਼ ਸ਼ਰਧਾ ਨਾਲ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਸਾਡੀ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਪੁਰਾਣੀ ਚਾਣਕਿਆ ਨਸੀਹਤ ਨੂੰ ਯਾਦ ਰੱਖੇ: ਕਿਸੇ ਵੀ ਸ਼ਾਸਕ ਨੂੰ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਹਿੱਤਾਂ ਦੀ ਕੀਮਤ ‘ਤੇ ਨਿੱਜੀ ਮਹਿਮਾ ਨਹੀਂ ਲੈਣੀ ਚਾਹੀਦੀ। ਇਸ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਅਗਲੇ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਯਾਦ ਰੱਖਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੋਏਗੀ।
