੨੦੨੪ ਦੀਆਂ ਲੋਕ ਸਭਾ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਦੂਜੇ ਪੜਾਅ ਦੀ ਸਮਾਪਤੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਕੁਝ ਮੁੱਖ ਪੱਖ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ:
੧) ਵੋਟਰ ਝੂਠ, ਸਪਿਨ-ਡਾਕਟਰਿੰਗ ਅਤੇ ਘਟੀਆ ਪ੍ਰਚਾਰ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆ ਚੁੱਕਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਿਸੇ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਪਰ ੧੦ ਸਾਲ ਸੱਤਾ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਭਾਜਪਾ ਨਾਲ ਭਰੋਸੇ ਦੀ ਕਮੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੈ।
੨) ਮੋਦੀ ਦੇ ਰਾਜ ਤੋਂ ਅੱਕਣ ਦਾ ਵੱਡਾ ਕਾਰਕ ਹੈ; ਵੰਸ਼ਵਾਦ, ਤੁਸ਼ਟੀਕਰਨ ਅਤੇ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟਾਚਾਰ ਦੇ ਮਿਆਰੀ ਇਲਜ਼ਾਮ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ, ਕਿਉਂਕਿ ਲੋਕ ਭਾਜਪਾ ਵਿੱਚ ਵੀ ਇਹੀ ਸਭ ਹੁੰਦਾ ਦੇਖਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਇਸ ਤੋਂ ਵੀ ਬਦਤਰ। ਇਹ ਅਜੀਬ ਲੱਗ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਭਾਜਪਾ ਦੀ ਜਾਇਦਾਦ ਅਤੇ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦੋਵੇਂ ਹਨ।
੩) ਮੋਦੀ ਦਾ ਮੁਸਲਿਮ/ਘੱਟ-ਗਿਣਤੀ ਵਿਰੋਧੀ ਧਰੁਵੀਕਰਨ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਅਤੇ ਇਸ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਭਰੋਸੇਯੋਗਤਾ ਨੂੰ ਹੋਰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਹੈ। ਕੱਚੇ, ਅਸ਼ਲੀਲ ਅਤੇ ਸਸਤੇ ਪਟਾਕਿਆਂ ਨੇ ਆਮ ਭਾਰਤੀਆਂ ਦੀਆਂ ਸੰਵੇਦਨਾਵਾਂ ਨੂੰ ਠੇਸ ਪਹੁੰਚਾਈ ਹੈ ਜਾਂ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਨਿਰਾਸ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ।
੪) ਮੋਦੀ/ਭਾਜਪਾ ਨੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ੨੦੨੪ ਦੀ ਚੋਣ ਰਾਮ ਮੰਦਿਰ ਦੇ ਪਵਿੱਤਰ ਸਮਾਰੋਹ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਚੋਣ ਲਗਭਗ ਜਿੱਤ ਲਈ ਗਈ ਹੈ, ਪਰ ਉੱਤਰੀ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਇੱਕ ਚੋਣ ਕਾਰਕ ਦੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਚੰਗਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਕਾਰਕ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਭਾਰਤ ਰੋਟੀ-ਰੋਜ਼ੀ ਦੇ ਮਸਲਿਆਂ, ਬੇਰੁਜ਼ਗਾਰੀ ਅਤੇ ਮਹਿੰਗਾਈ ਆਦਿ ਦੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਵੱਲ ਵਧਿਆ ਹੈ ਜੋ ਕਿ ਭਾਜਪਾ ਦੀਆਂ ਚੋਟੀਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਖਮੀ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
੫) ਸੱਤਾ ਦੇ ਹੰਕਾਰ ਕਾਰਨ ਮੋਦੀ ਨੇ ੩੭੦ ਸੀਟਾਂ ‘ਤੇ ਜਿੱਤ ਦਾ ਐਲਾਨ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਨਾਲ ਕਾਂਗਰਸ/ਇੰਡੀਆ ਗੱਠਜੋੜ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਵਿੱਚ ਉਲਟ ਲਹਿਰ ਪੈਦਾ ਹੋ ਗਈ ਹੈ। ਵੋਟਰਾਂ ਨੂੰ ਚਾਹੁੰਦੇ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਟਿੱਚ ਜਾਣਿਆ ਜਾਵੇ, ਖਾਸ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਜਦੋਂ ਸੱਤਾਧਾਰੀ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਦਾ ਨਿਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਵਿਕਲਪ, ਇਸਦੀਆਂ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਵਧੇਰੇ ਸੁਹਿਰਦ ਜਾਪਦਾ ਹੈ।
੬) ਮੋਦੀ ਨੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦੇ ਬੈਂਕ ਖਾਤਿਆਂ ਨੂੰ ਬੰਦ ਕਰਨ, ਅਰਵਿੰਦ ਕੇਜਰੀਵਾਲ ਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫਤਾਰ ਕਰਨ ਅਤੇ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਨੂੰ ਧਮਕਾਉਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਰਣਨੀਤਕ ਗਲਤੀ ਕੀਤੀ। ਇਹ ਉਦੋਂ ਤੋਂ ੨੦੨੪ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਬਿਰਤਾਂਤ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ; ਦੋ ਬਹੁਤ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਮਨੁੱਖੀ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਡਰ ਅਤੇ ਨਫ਼ਰਤ ਨੂੰ ਮੋਦੀ ਦੀ ਵਿਰਾਸਤ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਮਜ਼ਾਕੀਆ ਵਰਣਨ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜੋ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਉਹ ਹੁਣ ਭਾਜਪਾ ਦਾ ਸਿਆਸੀ ਬ੍ਰਾਂਡ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ: ਇਹ ਇੱਕ ਵਾਸ਼ਿੰਗ ਮਸ਼ੀਨ ਹੈ। ਬਦਲਾਖੋਰੀ ਦੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਨੂੰ ਹਰ ਭਾਰਤੀ ਜਾਣਦਾ ਅਤੇ ਨਿੰਦਦਾ ਹੈ। ਈਡੀ/ਸੀਬੀਆਈ/ਇਨਕਮ-ਟੈਕਸ ਤ੍ਰਿਮੂਰਤੀ ਦੀ ਦੁਰਵਰਤੋਂ ਭਾਜਪਾ ਦੇ ਗਲੇ ਦੁਆਲੇ ਅਲਬਾਟ੍ਰੋਸ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਇਲੈਕਟੋਰਲ ਬਾਂਡ ਘੁਟਾਲੇ ਨੇ ਤਾਬੂਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਮੇਖ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ।
੭) ਕਾਂਗਰਸ ਦਾ ਮੈਨੀਫੈਸਟੋ ੨੦੨੪ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਦਾ ਚਰਚਾ ਦਾ ਬਿੰਦੂ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ: ਇਹ ਜਮਹੂਰੀ, ਉਦਾਰਵਾਦੀ, ਨਿਰਪੱਖ, ਸਮਾਵੇਸ਼ੀ ਅਤੇ ਹਰ ਕਿਸੇ ਲਈ ਇਸ ਵਿਚ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਮਾਸਟਰਪੀਸ ਹੈ, ਅਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਹਮਲਾਵਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਵੰਡਿਆ ਹੈ। ਫਿਰਕੂ ਗਾਲਾਂ ਅਤੇ ਘਿਣਾਉਣੇ ਝੂਠਾਂ ਨਾਲ ਇਸ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾ ਕੇ, ਮੋਦੀ ਨੇ ਇਸ ਪ੍ਰਤੀ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਉਤਸੁਕਤਾ ਨੂੰ ਤੇਜ਼ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਜਾਣਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ, ਨੌਜਵਾਨ, ਕਿਸਾਨ, ਗਰੀਬ ਅਤੇ ਸਮਾਜਿਕ/ਆਰਥਿਕ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਪਛੜੇ, ਮੱਧ ਵਰਗ, ਉਦਯੋਗ ਸਭ ਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਹੋਵੇਗਾ।
੮) ਰਾਹੁਲ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ਮੋਦੀ ਅਤੇ ਬੀਜੇਪੀ ਦੀਆਂ ਸੁਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾਣਨ ਦੀ ਪੁਰਜ਼ੋਰ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ ਹੈ।ਭਾਜਪਾ ਆਈਟੀ ਸੈੱਲ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਗਲਤ ਜਾਣਕਾਰੀ/ਗਲਤ ਸੂਚਨਾ ਮੁਹਿੰਮ ਦੁਆਰਾ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਉਸ ਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕੀਤਾ ਹੈ ਪਰ ਉਸਦੀਆਂ ਦੋ ਸਫਲ ਭਾਰਤ ਜੋੜੋ/ ਨਿਆਏ ਯਾਤਰਾਵਾਂ ਨੇ ਉਸਦੀ ਤਸਵੀਰ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਮੋਦੀ ਅਜੇ ਵੀ ਟੈਲੀਪ੍ਰੋਂਪਟਰ ‘ਤੇ ਧਮਾਕੇਦਾਰ ਭਾਸ਼ਣ ਦੇ ਸਕਦੇ ਹਨ ਪਰ ਉਹ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਨਾਟਕੀ ਕਲਾਕਾਰ ਵਜੋਂ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੇ ਹਨ; ਰਾਹੁਲ, ਭਾਵੇਂ ਉਸ ਦੇ ਆਲੋਚਕ ਜੋ ਵੀ ਕਹਿਣ, ਉਹ ਤਾਜ਼ਗੀ ਭਰਪੂਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਣਿਕ ਹੈ। ਲੋਕ ਉਸ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਉਸ ‘ਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਦੇ ਹਨ। ੨੦੧੪ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਵੀ ਕਾਂਗਰਸ ਨੇ ਮੋਦੀ ‘ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ, ਉਸੇ ਨੂੰ ਇਸ ਦਾ ਫਾਇਦਾ ਹੋਇਆ। ਹੁਣ ਭਾਜਪਾ ਜਿੰਨਾ ਉਸ ਦਾ ਮਜ਼ਾਕ ਉਡਾਉਂਦੀ ਹੈ, ਰਾਹੁਲ ਦਾ ਗ੍ਰਾਫ ਓਨਾ ਹੀ ਉੱਚਾ ਹੁੰਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਹ ਇੱਕ ਨਾਟਕੀ ਉਲਟਾ ਹੈ।
੯) ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਭਾਜਪਾ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਵੋਟ ਦੇਣ ਜਾ ਰਹੇ ਵੋਟਰਾਂ ਬਾਰੇ ਕਿੰਨੀ ਘੱਟ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਹੈ? ਕਿਉਂਕਿ ਜੀ ਪੀੜ੍ਹੀ (ਘੲਨ ਗ਼) ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਹਕੀਕਤਾਂ ਨਾਲ ਵਧੇਰੇ ਜੁੜੀ ਹੋਈ ਹੈ; ਉਹ ਪ੍ਰਸ਼ਾਸਨ, ਸਮਾਵੇਸ਼, ਜਲਵਾਯੂ ਪਰਿਵਰਤਨ, ਮਾਨਸਿਕ ਸਿਹਤ, ਸੋਸ਼ਲ ਮੀਡੀਆ ਰੈਗੂਲੇਸ਼ਨ, ਨੌਕਰੀਆਂ ਆਦਿ ਵਰਗੇ ਮੁੱਦਿਆਂ ਬਾਰੇ ਜਾਗਰੂਕ ਹੈ। ਨੌਜਵਾਨ ਟੀਵੀ ਹਾਈਪ ਜਾਂ ਵਟਸਐਪ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਫਾਰਵਰਡਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਲਝ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਹਨ। ਮਿਲੇਨੀਅਲ ਪੀੜ੍ਹੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਆਰਥਿਕ ਸੰਕਟ, ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਉਥਲ-ਪੁਥਲ, ਵਿਸ਼ਵੀਕਰਨ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਕਰਮ, ਜਾਅਲੀ ਖ਼ਬਰਾਂ ਅਤੇ ਤਾਨਾਸ਼ਾਹੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਝੱਲਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੀ ਆਰ ਅਤੇ ਪ੍ਰਚਾਰ ਦੁਆਰਾ ਭਰਮਾਉਣ ਦੀ ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਲੀਡਰਸ਼ਿਪ ਨੂੰ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਦੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਕੀਮਤ ‘ਤੇ ਵੀ ਸਖ਼ਤ ਅਤੇ ਸਖ਼ਤ ਹੋਣ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਪਾਇਆ। ਜੀ ਪੀੜ੍ਹੀ (ਘੲਨ ਗ਼) ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਦਾ ਇਸ ਚੋਣ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਅਸਰ ਪਵੇਗਾ।
੧੦) ਫਲੋਟਿੰਗ ਵੋਟਰ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਚੋਣਾਂ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ; ਪਰ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ ਲਗਭਗ ੫੦-੬੦%, ਯੂਐਸ/ਯੂਕੇ ਦੇ ਉਲਟ ਜਿੱਥੇ ਵੋਟਿੰਗ ਪੈਟਰਨ ਵਧੇਰੇ ਅਨੁਮਾਨਤ ਹਨ। ਭਾਜਪਾ ਅਤੇ ਕਾਂਗਰਸ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ੨੦% ਦੇ ਕੋਰ ਵੋਟ ਬੈਂਕ ‘ਤੇ ਸਥਿਰ ਹਨ। ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹਨ (ਭਾਜਪਾ ਨੇ ਇੱਕ ਗੰਭੀਰ ਗਲਤ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਲਗਾਇਆ ਹੈ) ਕਿ ਭਾਜਪਾ ਦੀ ਵੱਡੀ ਛਾਲ ੨੦੧੪ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ ੭੨% (੩੧% ਵੋਟ-ਸ਼ੇਅਰ) ਅਤੇ ਫਿਰ ੨੦੧੯ ਵਿੱਚ ੨੨% (੩੭.੮% ਵੋਟ-ਸ਼ੇਅਰ) ਹਿੰਦੂਤਵ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੈ। ਉਹ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ (ਜੇ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਭਾਜਪਾ ਕਈ ਰਾਜਾਂ ਦੀਆਂ ਚੋਣਾਂ ਨਾ ਹਾਰਦੀ)। ਸ਼ਾਸਨ, ਵਿਕਾਸ, ਨੌਕਰੀਆਂ ਅਤੇ ਜਮਹੂਰੀ ਤਾਲਮੇਲ ਵਾਲੇ ਸਮਾਜ ਦੀ ਉਮੀਦ ਰੱਖਣ ਵਾਲਾ ਇਹ ਵੋਟਰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਵਿਸ਼ਵਾਸਘਾਤ ਕਰਕੇ ਭਾਜਪਾ ਨੂੰ ਛੱਡ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜੋ ਪਹਿਲੇ ਦੋ ਪੜਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਭਾਜਪਾ ਦੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ‘ਤੇ ਵੋਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਵੱਡੀ ਗਿਰਾਵਟ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਭਾਜਪਾ ਦੀ ਵੋਟ-ਸ਼ੇਅਰ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਗਿਰਾਵਟ ਹੋਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਇਸਦੀ ਭਰਪਾਈ ਕਿਤੇ ਹੋਰ ਲਾਭਾਂ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਾਂ ਜਿੱਤ ਨੂੰ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਸੀਟਾਂ ‘ਤੇ ਵਧੇਰੇ ਧਿਆਨ ਦਿੱਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਇੱਕ ਗੱਲ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ, ਭਾਜਪਾ ਨੂੰ ਸਿਰੇ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇੱਕ ਤਿੱਖੀ ਗਿਰਾਵਟ ਸੰਭਾਵੀ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ।
੧੧) ਮੋਮੈਂਟਮ ਫੈਕਟਰ: ਖੇਡਾਂ ਵਰਗੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਗਤੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਭਾਵਿਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਜਿੱਤਦੇ ਰਹੋ, ਤੁਸੀਂ ਜਿੱਤਦੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹੋ। ਪਰ ਉਹ ਜਾਦੂ ਸਦਾ ਲਈ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ। ਇੱਕ ਵਾਰ ਇਹ ਉਲਟ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਇਹ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਸਪੈੱਲ ਦੀ ਮਿਆਦ ਲਚਕਤਾ, ਮੁਕਾਬਲੇ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਕਿਸਮਤ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਇਸ ਸਮੇਂ, ਕਾਂਗਰਸ ਅਤੇ ਇੰਡੀਆ ਗਠਜੋੜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਨੁਭਵੀ ਟੇਲਵਿੰਡ ਹੈ, ਇੱਕ ਪ੍ਰਤੱਖ ਗਤੀ ਹੈ। ਭਾਜਪਾ ਨੂੰ ਛੇਤੀ ਹੀ ਸਟਾਪ-ਲੌਸ ਰਣਨੀਤੀ ਅਪਣਾਉਣੀ ਪੈ ਸਕਦੀ ਹੈ; ਅਗਲੇ ਪੜਾਅ ਹੋਰ ਬੁਰੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆ ਸਕਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਮੋਦੀ ਨੇ ਧਰੁਵੀਕਰਨ ਦਾ ਆਪਣਾ ਆਖਰੀ ਕਾਰਡ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਖੇਡ ਲਿਆ ਹੈ।
ਭਾਜਪਾ ੨੧੦-੧੫ ‘ਤੇ ਸਿਖਰ ‘ਤੇ ਰਹੇਗੀ, ਅਤੇ ੨੦੦ ਤੋਂ ਵੀ ਹੇਠਾਂ ਆ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਯੂਪੀ ਨਾਕਆਊਟ ਝਟਕਾ ਦੇ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ, ਪਰਿਵਰਤਨ ਕੀਵਰਡ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਇੱਕ ਅਣਕਿਆਸੇ ਪਲ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਗਤੀ ਦੀ ਤਬਦੀਲੀ ਇੰਡੀਆ ਗੱਠਜੋੜ ਲਈ ਵੱਧ ਰਹੇ ਸਮਰਥਨ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ੨੦੦੪ ਦੀ ਦੁਹਰਾਈ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਾਂ।
.
